W 1941 roku profesorowie lwowskich uczelni i ich rodziny (razem 45 osób) zostali rozstrzelani w pobliżu Politechniki Lwowskiej zaraz po wkroczeniu Niemców do Lwowa. Wśród zabitych byli m.in. Roman Longchamps de Bérier, rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza i jego trzej synowie, prof. Kazimierz Bartel, premier RP, prof. Kasper Weigel, rektor Politechniki Lwowskiej, prof. Antoni Cieszyński, twórca polskiej stomatologii i Tadeusz Boy-Żeleński.
Obchody rozpoczęły się od mszy świętej w akademickim kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Następnie uczestnicy przeszli pod Pomnik Martyrologii Profesorów Lwowskich znajdujący się na Skwerze prof. Idaszewskiego.
W swoim przemówieniu prof. Arkadiusz Wójs podkreślił, że 4 lipca to dla akademickiego Wrocławia data szczególna, ponieważ przypomina jedną z najtragiczniejszych kart w historii polskiej nauki.
– Nigdy wcześniej napis na tym postumencie, „Nasz los – przestrogą” nie brzmiał tak dramatycznie jak dziś. Bo dziś na Ukrainie, kilka godzin drogi z Wrocławia, giną ludzie, bo dziś Rosja prowadzi wojnę totalną, niszcząc ukraińskie uczelnie, szpitale i szkoły. Zrównuje z ziemią całe miasta, zabija ludzi i dokonuje zbrodni wojennych – mówił prof. Wójs. Zwrócił też uwagę, że wykładowcy i studenci walczą na froncie zamiast prowadzić badania naukowe i zdobywać wiedzę, a zamiast organizować konferencje naukowe angażują się w pomoc uchodźcom wewnętrznym.
Społeczność Politechniki Wrocławskiej i całego środowiska akademickiego Wrocławia co roku składa hołd pomordowanym uczonym i ich rodzinom. W 1964 r. na terenie kampusu PWr odsłonięto Pomnik Martyrologii Profesorów Lwowskich, gdzie tradycyjnie odbywają się uroczystości.
